รู้ทันสายตา

บนรถไฟ

ขบวนรถไฟเคลื่อนตัวออกจากสถานี เสียงประกาศในตู้โดยสารดังเบาๆสลับกับเสียงกระทบกันของรางเหล็ก

ฉันนั่งไขว่ห้างตรงที่นั่ง มือหนึ่งถือโทรศัพท์ไถดูฟีดโซเชียล อีกมือวางสบายบนหน้าตักเปลือยเปล่า

ไม่มีอะไรปิดบังเลย — ทั้งเนินอกที่เด้งอยู่ต่อหน้า ทั้งสะโพกเปลือยที่แนบกับเบาะ และกลีบเนื้อที่เผยออกเล็กน้อยเมื่อฉันขยับขา

คนส่วนใหญ่ในตู้ดูพยายามไม่มอง….ไม่สิ เรียกว่าแอบเหล่มองเป็นพักๆน่าจะถูกกว่า

ฉันหันไปมองทางซ้าย….

ชายแก่ในชุดสูท ใส่แว่น ผมบาง หน้าตาออกจะโทรมๆกำลังก้มหน้าทำเป็นอ่านหนังสือ

แต่มือที่ถือกระเป๋าวางตรงหน้าตัก —

มันสั่นจังหวะถี่เกินไป

จนรู้ได้ทันทีเลย

ฉันยิ้มนิดๆแล้วลุกขึ้นจากที่นั่งช้าๆเดินตรงไปหาชายคนนั้น

เขาชะงัก เงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อยมือที่อยู่ใต้กระเป๋าหยุดนิ่งทันที

“คุณลุงคะ”

ฉันพูดเสียงหวาน ขณะที่ยืนเปลือยอยู่ตรงหน้าเขา — ระยะสายตาของเขาอยู่ตรงกลางหว่างขาฉันพอดี

“กำลังชักว่าวอยู่เหรอ?”

ชายแก่หน้าแดงฉ่า

เขาเหลือบมองซ้ายขวาราวกับกลัวคนอื่นจะได้ยิน แล้วพยายามพูดเบาๆ

“ฉะ…ฉันเปล่านะ.…”

“หนูไม่ว่าหรอกค่ะ ลุงจ้องหนูมาตั้งแต่สถานีแล้วนี่นา”

ฉันยิ้ม พร้อมย่อตัวลงให้หน้าเราอยู่ระดับเดียวกัน หน้าอกขนาดใหญ่ห้อยต่ำจนเกือบจะแตะขอบกระเป๋าเขา

“แค่หนูไม่ชอบถูกมองฟรีน่ะค่ะ หนูขอ 10,000 เยนนะ ไม่งั้นโดนแจ้งแน่ว่าชักว่าวในที่สาธารณะ”

ชายแก่กลืนน้ำลาย

มือซ้ายรีบล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ หยิบธนบัตรหมื่นเยนยื่นมาให้ทันที

ฉันรับมันมาพับเก็บในมือถือด้วยรอยยิ้มพอใจ แล้วหันหลังจะเดินกลับไปนั่ง

แต่เสียงเขาก็เรียกไว้เบาๆ

“ถ้า…ถ้าให้ 50,000 เยน…จะ…ทำกันได้ไหม?”

ฉันชะงัก

“50,000 เยนเลยเหรอคะ?” หันกลับไปยิ้มให้

“น่าสนใจนะคะ……”

ชายแก่ตาเป็นประกาย ลูบต้นขาตัวเองเบาๆเตรียมเปิดกระเป๋าอีกครั้ง

แต่ฉันกลับหัวเราะ แล้วพูดเสียงใส

“แต่ขอโทษนะคะ หนูมีเรียนวันนี้.…แล้วก็ไม่ขายตัวด้วย”

ฉันยิ้มหวาน แล้วเดินกลับไปนั่งไขว่ห้างที่เดิม

ปล่อยให้ชายแก่หน้าแดงก่ำ ตัวเกร็ง จมอยู่ในความหงุดหงิดและเสียดาย

…ในขณะที่ร่างเปลือยของฉันยังคงได้รับแสงแดดอ่อน ๆ จากหน้าต่างรถไฟ